آفتابگاه رنگ/ سیب ناتمام/ یک مداد زرد
ماه مرگ صفحه‌ی سیاه پشت بام/ یک مداد زرد
بعد لکه‌های سبز – بچه‌های روزهای مثل آب -
گاه ناگهان درک دست هر کدام
یک مداد زرد
بعد رسم محو سایه‌ها وجاده‌ها من ... هراس... باد
بغض‌های یخ‌زده... برگ... قتل عام...
یک مداد زرد
بعد باز جاده‌‌ها و جاده‌ها مسافران راه راه
روی روحشان کشیده خط انهدام یک مداد زرد
یا نه ! رنگ هر چه خوب هر که خوب رنگ هر کجای خوب
نه؟ به رنگ مرگ‌های یک پلنگ رام
یک مداد زرد
سنگ‌ها! کلاغ‌ها! تیرهای برق! ما نمی‌رسیم
بس که جاده می‌کشد برای ما مدام یک مداد زرد
*
در سکوت روزهای روبرو که می‌روی رفیق من!
یک ترانه با خودت ببر یک سلام یک مداد زرد